Бігорскі манастыр святога Іаана Прадцечы (макед.: Бигорски манастир) — манастыр некананічнай Македонскай праваслаўнай царквы, які знаходзіцца на паўночным захадзе Македоніі, побач з магістральным шляхам Дэбар-Гасцівар, ляжыць на схілах планіны Бістрэ, на беразе рэкі Радзіке паміж вёсак Ростуша, Велебрдо, Бітуша і Трэбішта. Назва «Бігорскі» злучана з манастырскімі пабудовамі з вапнавага туфа (па-македонску «бигор»).
Манастыр заснаваны ў 1020 году: паводле легенды манастыр з'явіўся на тым месцы, дзе манах Іаан вылавіў з ракі Радзіке цудадзейны абраз Іаана Прадцечы.
У XVI стагоддзі манастыр быў разбураны туркамі. Пасля турэцкага валадарства на тэрыторыі манастыра засталася толькі невялікая царква . Абраз Іаана Прадцечы таямнічым чынам знік і, паводле легенды, у поўнай захаванасці вярнуўся пазней — на тое жа месца, што і ўпершыню.
Аднаўленне манастыра пачалося толькі ў 1743 годзе ігуменам Іларыёнам.
Вядомы іканастас манастырскага храма — самы знакаміты іканастас у Македоніі. Ён быў створаны ў 1829—1835 гадах. Яго стваральнікі — Пётр Філіпаў-Гарката і яго брат Марка з сяла Гары, Макрарыдж Фркоўскі з сяла Галікнік і Аўрам Дзікаў з сынамі Вазілам і Філіпам з сяла Азоі. Іканастас падзелены на шэсць чыноў. Разьба ўяўляе сабою раслінны арнамент. У 1885 году быў створаны срэбны аклад вобраза Іаана Прадцечы, у якім яна захоўваецца і дагэтуль.
