Кіева-Пячэрская лаўра — дзяржаўны музейны комплекс у Кіеве (Украіна). Часткова выкарыстоўваецца, як манастыр і рэзідэнцыя кіеўскага мітрапаліта.
Духоўны і інтэлектуальны ўплыў Кіева-Пячэрскай лаўры спрыяў распаўсюду праваслаўнай культуры і праваслаўнай веры на Русі ў перыяд з XVII да XIX стст.
Заснаваны ў 1051 годзе пры Яраславе Мудрым манахам Антоніем, родам з Любеча. Сузаснавальнікамі Пячэрскага манастыра сталі адзін з першых вучняў Антонія — Феадосій і візантыец — Феафан Грэк. Князь Святаслаў II Яраславіч падарыў манастыру плято над пячорамі, дзе пазней выраслі выдатныя каменныя храмы, упрыгожаныя жывапісам, келлі, крапасныя вежы і іншыя будынкі. З манастыром звязаныя імёны летапісца Нестара (аўтара «Аповесці мінулых гадоў»), мастака Аліпія.
З 1592 па 1688 год быў стаўрапігіяй Канстанцінопальскага Патрыярха; з 1688 года манастыр атрымаў статут лаўры і стаў «стаўрапігіёнам царскім і патрыяршым Маскоўскім»; у 1786 годзе лаўра была падпарадкавана кіеўскаму мітрапаліту, які стаў яе свяшчэннаархімандрытам.
У Бліжніх і Далёкіх пячорах Лаўры знаходзяцца мошчы лісліўцаў Божых, таксама ў Лаўры ёсць і пахаванні парафіян (напрыклад, магіла Пятра Аркадзевіча Сталыпіна).
У наш час ніжняя Лаўра знаходзіцца ў вядзенні Украінскай Праваслаўнай Царквы (Маскоўскага Патрыярхата), а верхняя Лаўра — у вядзенні Нацыянальнага Кіева-Пячэрскага гісторыка-культурнага запаведніка.
Закліканы стаць супернікам Канстанцінопальскага Сафійскага сабора, Сафійскі сабор сімвалізаваў станаўленне Кіева — сталіцы хрысціянскага княства, як «Новага Канстанцінопаля». Сабор быў збудаваны ў XI ст., неўзабаве пасля хрышчэння Русі (988 г.) пры князі Уладзіміры.