Палац Шырваншахаў (azərbaycanca. Şirvanşahlar sarayı) — былая рэзідэнцыя шырваншахаў, кіраўнікоў Шырвана, пабудаваная ў Баку ў перыяд з XIII па XVI стагоддзеШаблон:Sfn (некаторыя будынкі, як і сам будынак палаца, былі пабудаваны напачатку XV стагоддзя пры шырваншаху Халіл-уле I)Шаблон:Sfn. Узвядзенне палаца было звязана з пераносам сталіцы дзяржавы Шырваншахаў з Шэмахі ў Баку, які славіўся сваёй гаваннюШаблон:Sfn. Палац утварае комплекс, куды таксама ўваходзяць дыванханэ, магільны склеп шырваншахаў, палацавая мячэць 1441 года з мінарэтам, лазня і маўзалей прыдворнага вучонага Сеіда Ях'я Бакуві.
У 1964 годзе палацавы комплекс быў абвешчаны музеем-запаведнікам і ўзяты пад ахову дзяржавы. У 2000 годзе ўнікальны архітэктурны і культурны ансамбль, нароўні з абнесенай крапаснымі сценамі гістарычнай часткай горада і Дзявоцкай вежай, быў уключаны ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Палац Шырваншахаў і сёння лічыцца адной з жамчужын архітэктуры Азербайджана.
Будынак палаца размешчаны на вяршыні бакінскага ўзгорка, на якім размешчана найбольш старая частка горада, што завецца крэпасцю. У наш час яе атачаюць старадаўнія гарадскія сцены. Побач з будынкам палаца знаходзіцца яшчэ некалькі пабудоў, якія мелі непасрэднае дачыненне да палаца. Разам з палацам гэтыя збудаванне ўяўляюць цэлы комплекс. Гэта — шахская мячэць з мінарэтам, побач з ёй будынак магільнага склепа, «дыван-хана» («судзілішча», так завуць будынак, які прылягае да палаца з паўночнага боку) і маўзалей Сеіда Ях'я Бакуві (так званы «маўзалей дэрвіша»), размешчаны на поўдзень ад палаца. Раней каля гэтага маўзалеі стаяла старадаўняя мячэць, ад якой у наш час захаваліся руіны. Да пабудоў, якія знаходзіліся пры палацы, адносяцца і руіны лазні, а таксама аўдан. Яны размешчаны на захад ад магільныя скляпы.
Дзякуючы таму, што гэтыя збудаванні знаходзяцца на вяршыні ўзгорка, яны займаюць пануючае месца ў старым горадзе і бачны здалёк. Сярод пабудоў сярэднявечнага Баку яны вылучаліся масіўнасцю архітэктуры, асаблівасцю мура і велічынёйШаблон:Sfn. Варта таксама адзначыць, што ў далёкім мінулым палац быў акружаны самастойнай сцяной з вежамі і такім чынам служыў унутранай цытадэллю бакінскай крэпасці. Нягледзячы на тое, што ў наш час на паверхні ніякіх слядоў гэтай сцяны не захаваліся, яшчэ ў 20-х гадах XX стагоддзя ў паўночна-ўсходнім боку палаца можна было адрозніць рэшткі, відаць, падмуркаў вежы і звязанай з ёй часткі сценыШаблон:Sfn.
На самым будынку палаца ніякіх надпісаў не захавалася. Таму час яго будаўніцтва вызначаецца па датах, якія знаходзяцца ў надпісах на архітэктурных помніках комплексу палаца. Надпісы, якія служаць для гэтай мэты, цалкам захаваліся толькі на магільным склепе і мінарэце шахскай мячэці. У абодвух надпісах завецца імя валадара, які загадаў узвесці гэтыя будынкі. Гэта — імя валадара Шырвана Халіл улы I (1417—1462 гады кіравання). Згадваецца таксама час пабудовы: на магільным склепе пазначаны 839 год хіджры (1435/36), на мінарэце шахскай мячэці — 845 (1441/42)Шаблон:Sfn.
Магільны склеп, палац і мячэць пабудаваны з аднаго і таго ж матэрыялу, склюдаванне і муроўка каменя аднолькавыя. В. М. Левіятаў прыходзіць да высновы, што гэтыя збудаванні і будынак палаца ўзніклі ў блізкім паміж сабой часе, і нават, што палац быў пабудаваны некалькі раней за іх, у першых дзесяцігоддзях XV стагоддзяШаблон:Sfn.
Да 1501 года звестак пра будынак палаца не выяўлена. У адным жа з персідскіх летапісаў распавядаецца, што ў 1501 годзе войскі шырваншаха Фарух-есара, сына Халіл-улы I, пацярпелі пад Шэмахай разгромнае паражэнне ад войскаў шаха Ісмаіла I з дынастыі Сефевідаў. У бітве шырваншах Фарух-есар загінуў; войскі Ісмаіла I, перамогшы пад Шэмахай, рушылі на Баку, аблажылі яго і пасля некалькіх штурмаў узялі горад. Тады, па словах летапісца, па загадзе шаха Ісмаіла I быў разбураны высокі будынак шырваншахаў. Гэты выраз тлумачылі ў тым сэнсе, што быў разбураны палац шырваншахаў. Аднак, В. М. Левіятаў адзначае, што гэты выраз, паводле духу сярэднявечных летапісаў, варта разумець у тым сэнсе, што былі разбураны ўлада шырваншахаў і іх уладарныя вярхоўныя правы. Цалкам магчыма, што ў становішчы, калі, пасля ўзяцця Баку, у ім гаспадарылі войскі шаха Ісмаіла I, палац быў абрабаваны і, магчыма, часткова разбураны. Праз некаторы час горадам Баку і ўсёй яго акругай, а таксама Шырванам сталі кіраваць намеснікі, якіх паставілі Сефевіды. Пра тое, хто жыў у палацы і ў якім стане ён знаходзіўся ў першай палове XVI стагоддзя, звестак не выяўленаШаблон:Sfn.
У другой палове XVI стагоддзя паміж Сефевідамі і Асманскай імперыяй ішла вайна. У 1578 годзе туркі бяруць Баку. З часоў панавання Асманскай імперыі на палацавай тэрыторыі захавалася брама ў палацавай сцяне, якая атачае палац з усходу. З надпісу, змешчаным на партале гэтай браме, вынікае, што яна была пабудавана ў гады кіравання турэцкага султана Мурада III (1574—1595). Поўны тэкст гэтага надпісу наступны:
У літаратуры згадвалася пра тое, што ў той час у палацы жылі турэцкія пашыШаблон:Sfn. Гэты меркаванне выказваецца з прычыны таго, што пры палацы былі пабудавана згаданая вышэй брамаШаблон:Sfn.
Мяркуецца, што з XVII стагоддзя палац спусцеў у тым сэнсе, што ў ім не жылі якія-небудзь урадавыя асобы. Настаяцель манастыра і прадстаўнік ісфаганскай місіі капуцынаў Патэр Рафаэль дзю Ман у сваім сачыненні ў 1660 годзе апісвае палац шырваншахаў у бакінскай крэпасці і гаворыць пра яго разбурэнне і запусценне. У 1723 годзе Баку падвяргаецца бамбардзіроўкам войскамі Пятра I, у сувязі з чым паўднёва-ўсходнія фасады палаца пацярпелі. У такім зруйнаваным стане палац знаходзіўся да перадачы яго ў сярэдзіне XIX стагоддзя расійскаму ваеннаму ведамствуШаблон:Sfn.
Расійскае ваеннае ведамства правяла частковы рамонт палаца. Адначасова былі праведзены значныя перабудовы, якія прыстасавалі палацавыя збудаванні пад склады ваеннага рыштунка. Рамонтныя працы, праведзеныя ваенным ведамствам, нароўні з аднаўленнем разбураных частак, прывялі і да знішчэння шэрагу найкаштоўных момантаў, якія былі неабходны для рэстаўрацыі палацаШаблон:Sfn.
Прыстасоўваючы будынак палаца пад склад, ваеннае ведамства знесла шэраг сцен, якія падзялялі пакоі на другім і першым паверхах, і замест іх у другім паверсе паставіла паўцыркульныя аркі, якія падтрымлівалі дах. Былі знішчаны рэшткі купальных, спічастых і крыжовых скляпенняў па ўсіх пакоях другога паверху; яны былі заменены плоскімі бэлечнымі перакрыццямі. А аконныя праёмы (двухсвятловыя вокны) другога паверху былі закладзены так, што засталіся толькі невялікія вакенцы. На першым, а таксама і на другім паверхах былі прабіты новыя шырокія дзвярныя праёмы.
Да другога паверху паўночнага фасада палаца быў зроблены ўезд, а ў сцяне прабіты велізарны праём. Гэта было зроблена для таго, каб запрэжаныя канямі двухколкі з вуліцы заязджалі прама на другі паверх палаца. Гэтымі перабудовамі расійскае ваеннае ведамства нанесла велізарную шкоду палацу, як гістарычнаму помніку. Робячы пералічаныя перабудовы, ваеннае ведамства прыбудавала да ўсходняга фасада палаца лесвіцу, а ўвесь паўднёвы (ці ніжні) двор абнесла каменнай сцяной з байніцамі. Гэта сцяна была пастаўлена на падмурку, які захаваўся ад старых сцен, якія атачалі палацШаблон:Sfn.
Палацавы ансамбль, агароджаны збудаванымі ў першай палове XIX стагоддзя крапаснымі сценамі, у свой час займаў значна большую тэрыторыю, на якой знаходзіліся незахаваныя памяшканні для прыдворнай чэлядзі і службыШаблон:Sfn.
У 1920 годзе ўрад Азербайджанскай ССР пачало прымаць меры па ахове помніка. Адзін з удзельнікаў гэтых прац піша: {{цытата|З 1920 г. пачалася ачыстка палаца ад векавых пластоў смецця і частковы рамонт, які суправаджаецца археалагічнымі разведкаміШаблон:Sfn}
У 1924 годзе працы былі працягнуты. Пасля вялікіх рамонтна-рэстаўрацыйных прац 1932—1934 гг., праведзеных АзЦУАП сумесна з Маскоўскім дзяржаўнымі рэстаўрацыйнымі майстэрнямі па праектах, складзеным архітэктарам Барысам Засыпкіным, будынак былога палаца шырваншахаў быў перададзены Музею гісторыі Азербайджана АзФАН. З прычыны таго, што глінабітная падлога была нетрывалай, а будынак палаца прызначаўся пад арганізацыю ў ім музея, то падчас рамонтна-рэстаўрацыйных прац падлога была выслана паркетам. Таксама падчас прац з аконных праёмаў былі выняты закладзеныя ў XIX стагоддзі камяні, і ім быў вернуты першапачатковы выгляд. Першапачатковая ж планіроўка другога паверху не была адноўлена, у сувязі з тым, што ў памяшканні меркавалася арганізаваць музей: там дзе цяпер усяго дзве залы, першапачаткова было восем пакояў. План жа першага паверху быў цалкам адноўлены. Тут таксама захаваліся старыя скляпенніШаблон:Sfn.
У 1937-38 гг. пад кіраўніцтвам археолага В. М. Левіятава ў палацы былі праведзены археалагічныя раскопкі і была знойдзена вялікая колькасць артэфактаў, якія адносяцца да XII—XV стст. Некаторы час у будынку палаца размяшчаўся Азербайджанскі народны музей і Музеі гісторыі рэлігіі. У 1960 годзе палац быў пераўтвораны ў архітэктурны запаведнік, які ў 1964 годзе быў ператвораны ў Дзяржаўны гісторыка-архітэктурны музей-запаведнік «Комплекс палаца Шырваншахаў».
У 1992 годзе пачаліся новыя рэстаўрацыйныя працы. Аўтарам праекта рэстаўрацыі комплексу палаца быў Ніязі Рзаеў. Пачалася ж рэстаўрацыя з троннай залы. У 2000 годзе гістарычная частка горада Баку Ічэры-шэхер, нароўні з палацам, былі абвешчаны аб'ектам Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Гэта былі першыя ўключаныя ў спіс ЮНЕСКА аб'екты, размешчаныя на тэрыторыі Азербайджана. У 2006 годзе завяршылася чарговая рэстаўрацыя палаца.
1 — Палац; 2 — Дыван-ханэ; 3 — Маўзалей «дэрвіша»; 4 — месца разбуранай мячэці; 5 — Усходні партал; 6 — Палацавая мячэць; 7 — Магільны склеп; 8 — месца лазні; 9 — Аўдан.
