Сабор Святога Якава — каталіцкая святыня Сант'яга Матамароса(руск.) бел. ў галісійскім горадзе Сант'яга-дэ-Кампастэла, дзе спачываюць яго мошчы. Найбуйнейшы паломніцкі цэнтр сярэднявечнага каталіцтва, канчатковы пункт на шляху Святога Якава(руск.) бел.. Гістарычная частка горада, які склаўся вакол сабора, уключана ў спіс аб'ектаў Сусветнай спадчыны(руск.) бел..
Мошчы Святога Якава былі здабыты(руск.) бел. ў Галісіі пустэльнікам Пелаё ў 814 годзе, у праўленне Астурыйскага караля Альфонса II. На месцы адкрыцця была ўзведзена часовая капліца, якую ў IX стагоддзі змянілі адзін за адным два каменных сабора. У 997 годзе храм спаліў хаджыб Аль-Мансур(руск.) бел.. Вароты і званы царквы ён павёз з сабой у Кордаву і перадаў у Мяскіту(руск.) бел..
Цяпер існуючы сабор заклаў у 1075 кастыльскі кароль Альфонса VI. Ён будаваўся з граніту на вобраз і падабенства тулузскай базілікі Святога Сярніна(фр.) бел.. У 1895 годзе быў апублікаваны знойдзеная ў саборы рукапіс — Кодэкс Калікста(руск.) бел., які прыпісваецца пяру аднайменнага пантыфіка. Ён утрымлівае каштоўныя звесткі аб будаўніцтве храма. У 1128 раманскі сабор — адзін з самых ёмістых ў Еўропе — быў асвечаны.
| Сабор Святога Якава на Вікісховішчы |
