Забаронены горад ( кіт. спр. 紫禁城 , піньінь: Zǐjìnchéng, пал.: Цзыцзіньчэн, літаральна: «Пурпурны забаронены горад»; у нашы дні звычайна завецца кіт. спр. 故宫 , піньінь: Gùgōng, пал.: Гугун, літаральна: «Старажытны палац») — самы вялікі палацавы комплекс у свеце (961x753 метраў, 720 тыс. м2), галоўны палацавы комплекс кітайскіх імператараў з XV па пачатак XX стагоддзя. Знаходзіцца ў цэнтры Пекіна, на поўнач ад галоўнай плошчы Цяньаньмэнь і на ўсход ад азёрнага квартала (рэзідэнцыі сучасных кіраўнікоў краіны).
Адсюль Паднябеснай кіравалі 24 імператара дынастый Мін і Цын. Першым з кітайскіх аб'ектаў занесены ЮНЕСКА ў спіс сусветнай спадчыны чалавецтва (у 1987 г.).
Агульная плошча — 720 тыс. кв. м; палацавы комплекс налічвае 8707 пакояў (па легендзе — 9999). Акружаны сцяной даўжынёй 3400 м і ровам з вадой, які завецца «Залатая вада». У яго ўзвядзенні бралі ўдзел мільён будаўнікоў і 100 тыс. іншых спецыялістаў — майстроў разьбы па камені, дрэву, мастакоў і г.д. Вядуць у яго з плошчы Цяньаньмынь Вароты Нябеснага Спакою. Назва якіх пайшла з-за абмежаванага доступу на тэрыторыю комплексу падчас імперыі (яшчэ ў XIX ст. замежнікі амаль ніколі там не бывалі, таму калі Пекін быў узяты ў 1900 г. пры здушэнні Баксёрскага паўстання, шмат хто з еўрапейцаў і амерыканцаў пісалі, як яны змаглі ўпершыню наведаць таямнічы палацавы комплекс).
Забаронены горад будаваўся па загаду імператара Чжу Дзі, які кіраваў пад дэвізам «Юнлэ» і рыхтаваўся перанесці сталіцу з Нанкіна ў Пекін. У той жа самы час імператар разгарнуў іншы параўнальны па маштабах праект: будаўніцтва комплексу даоскіх храмаў і манастыроў на гары Уданшань, які, зрэшты ён так і не наведаў.
У Цынскую эпоху шматлікія імператары завітвалі ў Забаронены горад толькі для фармальных прыёмаў, праводзячы большую частку часу за горадам, у Летнім палацы ці палацы Юаньмін'юань.
|
Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб'ект № 439 рус. • англ. • фр. |
